Lavi

Lavi, sulandırılmış tek renkle veya mürekkeple yapılan çalışmalara denir. Suluboya tekniğine yakındır. Lavinin temel maddesi çini mürekkebi, is mürekkebi, sepya veya su katılmış başka boyadır. Kullanılan boya genellikle siyahtır. İkinci bir boya mavi ya da yeşil kullanılabilir.

Tek renk suluboya da kullanılabilir. Konu, kâğıda hafifçe çizilir ya da çizilmeden çalışılabilir. Sonra kâğıt hafifçe nemlendirilir. Kenarları selobantla tutturulabilir. Kâğıttaki fazla su süngerle alınır. Açık ve geniş alanlar önce boyanmalıdır. Açık ton beğenilmezse sonra değiştirilebilir. Koyu yerleri açmak zordur. Kurumadan ya da sulandırılarak açılmaya çalışılabilir. Kâğıt kuruyacağı için de önce geniş alanlar boyanmalıdır. Kâğıt kuruduğunda sünger ya da pamukla tekrar nemlendirilebilir. Suyun yardımıyla siyahla beyaz arasında bir hayli ton elde edilir. Yalnız çalışmanın titizliği açısından en az iki su kabı bulundurulmalıdır.

Lavi, karton ya da resim kâğıdına çalışılır. Kalın ve suya dayanıklı kâğıtlar seçilmelidir. Kâğıdın buruşmaması için resim altlığına çalışmadan önce sabitleştirmek gerekir.

Ortaçağ rahipleri mürekkep kullanımında öncülük etmişlerdir. Dürer de suluboya, desen çizgilerine daha fazla güç ve duyarlılık katmıştır. Lavi tekniğini Sandro Botticelli ve Leonardo de Vinci gibi XV. yüzyıl İtalyan ressamları kullanmıştır.

Rönesans boyunca teknikler ve yöntemler daha da gelişmiştir. Bu ressamlar boyalı kalem, suluboya ve mürekkeplerden yararlanmışlardır. XVI. yüzyılda Venedikliler, XVII. yüzyılda Poussin, Claude Lorrain, Rembrant, Rubens ve XVIII. yüzyılda Fragonard lavi tekniğinin ustaları arasındadır. Diğer örnekler ise; H. Tohaku, Rembrandt, Goya, Turner’dır.

Manzara resmi için uygunluğu kabul edilmiştir.

Lavi  Çin mürekkep resimleri, geleneksel Çin resimlerinin temsilcisi olarak kabul edilir. Yalnızca su ve mürekkeple yapılan Çin mürekkep resimleri, üç temel özellik taşır: saflık, soyutluk ve doğallık. Çin mürekkep resimlerinde su ve mürekkepten başka bir şey kullanılmaz; dolayısıyla bu tarz resimlerde yalnızca siyah ve beyaz tonları vardır. Çin mürekkep resimleri genellikle manzara, insan figürü, çiçek, böcek ve kuşları konu alır.

Çin mürekkep resimleri, Tang hanedanında (618-907 yılları) ortaya çıkmış, Beş Hanedanlık döneminde (907-979 yılları) zirveye ulaşmıştır. Ming (1368-1644 yılları) ve Qing (1644-1911) hanedanlarından bu yana gelişimini sürdüren Çin mürekkep resimlerinde, esas olarak fırçanın ve mürekkebin ustaca kullanılmasına önem verilir. Mürekkebin rengi, resmin rengidir. Resimde renkler, mürekkebin koyu ve açık tonlarıyla elde edilir. Tang hanedanının tanınmış şairi Wang Wei, resim tarzlarından en önemlisinin Çin mürekkep resmi olduğunu söylemiştir. Birçok Çinli aydın Wang Wei'nin bu fikrini desteklemektedir. Bu nedenle, Çin mürekkep resimleri tarih boyunca Çin'in resim tarihinde önemli bir yer tutmuştur.

Çin tarihinde, mürekkep resimlerinin çoğunluğu, aydınlar tarafından yapılmıştır. Ming hanedanı döneminde ticaretin canlanması, orta sınıfın konumunun yükselmesi ve Çin toplumunun yapısının değişmesiyle, memurlar ve rahip ressamların özel tarzları öne çıkmaya başlamıştır. Ayrıca aydın olmayan, ancak resim yaparak geçimini sağlamaya çalışan profesyonel ressamlar da çıkmıştır.

Çin mürekkep resimleri, Çin'in güzel sanatlar tarihinde özgün bir daldır. Yeni Taş Devri döneminde yapılan porselenlerin üzerindeki mürekkep resimlerinden; Savaşan Devletler döneminde ipek üzerine çizilen resimlerden; Jing, Tang, Song ve Yuan hanedanlarında yelpazelerin üzerine yapılan resimlerden, Çin mürekkep resimlerinin doğuşu, gelişimi ve olgunlaşmasıyla ilgili izler bulunabilir. Çinlilerin dünyayı algılama ve yorumlamasında önemli ve özel bir yöntem olan mürekkep resimleri, Çin ulusunun uygarlığına zenginlik katmanın yanı sıra, dünya çapında güzel sanatların çok yönlü gelişmesine de büyük katkıda bulunmuştur.

Kaynak

http://www.gorselsanatlar.org